KORENLOOP.

    't Groen geboren
       jonge koren
schiet zich in den zonnelach,
       zienderooge
      recht omhooge,
drie, vier duimen, elken dag.

       Al de pijlen
       ijlen, ijlen,
vóór het kruipend-lage kruid,
      en ze stroopen
      onder 't loopen
 hunne lichte kleeren uit.

     Dan, verflauwend,
      grijzegrauwend,
gaan ze mijde, gaan ze moe,
    hijgend, zwijgend,
       nederzijgend,
naar den heeten zomer toe.

      Oud geworden,
      goud geworden,
ei, daar liggen ze overhoop,
      en nog spreken,
      ze in de reken,
van den lastig-langen loop.



45 Natuur, St.-Martens-Latem (De Praetere) z.j. (1903), 128 p.
43 Gedichten, Amsterdam (S.L. Van Looy) 1907, 224 p.
50 Gedichten, tweede vermeerderde druk, Amsterdam 1911, 242 p.
55 Gedichten, derde vermeerderde druk, Amsterdam 1918, 305 p.